Oké, het is iets meer dan één dag geworden, maar met een goed excuus... IK HEB WILDE KIWI'S GEZIEN :D Nu het spannende vervolg van het voorgaande blog... Kiwi's waren er niet op Ahwi farm. Wel muggen. Héél véél muggen. En ze hadden allemaal honger. Zo'n honger dat ze dwars door je kleding heen staken. Elke morgen, middag en avond. Tot ik blauwe plekken kreeg van het krabben en toen staken ze nog steeds. En toch was dat niet waar het op Ahwi farm om ging. Zelfs niet voor mijn 14 mede WWOOFers en mij. Voor ons ging het om oats, potatoes and magenta. Maar daarover later meer. Zoals gezegd werd Ahwi farm neergezet als educatief centrum voor duurzaamheid dus mijn verwachtingen waren hoog. Helaas kwam ik er al bij aankomst achter dat dat wat overdreven was. Geen kip te bekennen op de WWOOFers na. Ahwi farm is gewoon een soort van grote moestuin van een eigenaardige Maori dame, Lisa, die probeert van haar verzamelwoede af te komen en probeert duurzaam te zijn. Daarbij helpt ze een aantal keer per week op een Maori school, met name door daar de moestuin te onderhouden. Op Ahwi farm zelf is ook een grote moestuin. En de WWOOFers zijn eigenlijk verantwoordelijk voor het draaiende houden van alles. De dag dat ik aankwam waren de meeste WWOOFers er niet. Een gedeelte was met Lisa naar de school en een gedeelte was de Tongariro crossing aan het lopen. Dat laatste was ook mijn reden om naar Turangi af te reizen. Aangezien Lisa mij een slaapplaats moest wijzen was ik gedoemd te wachten op haar terugkomst. En dat duurde lang... héél lang. Ik was rond 14.00 uur daar en rond 20.00 uur kon ik dan eindelijk mijn thuis voor de komende 10 dagen betrekken. Yesss! Het was een caravan. Een piepkleine, vochtige, naar muizenpis stinkende caravan. Ik kon wel janken, maar was te moe dus ik kroop zo ver mogelijk weg in mijn slaapzak in de hoop dat ik geen ongewenst bezoek zou krijgen 's nachts. En ik sliep. De volgende dag beschrijft een typische Ahwi farm dag. Rond 08.00 uur is het ontbijt van oats (havermout) op waterbasis met wat er verder voor handen is. Vaak besjes, pruimen, bramen, suiker en kokosmelk. Degene die als eerste op is begint met het koken ervan. Na het eten halen we water bij de douches, alleen als de zon schijnt kunnen we warm water krijgen, en daarmee doen we de afwas. Rond 09.00 beginnen we met werken. Meestal onkruid wieden. Heel veel onkruid wieden. Tot 14.00, dan is de lunch en na het eten en afwassen zijn we vrij om te doen wat we willen. Alleen is er weinig te doen in Turangi. Halloooo e-reader. Lunch en avondeten zijn allebei warm en bestaan vrijwel altijd uit rijst of pasta met potatoes, magenta en wat er verder uit de tuin komt. Pompoen, courgette, aubergine etc.. Gelukkig hadden we creatieve mensen in de groep die iedere keer een origineel recept wisten te bedenken. Het koken gaat ontzettend traag, de gasvlam is nauwelijks sterk genoeg om het water aan de kook te brengen. Meestal beginnen we om 18.00 uur met koken en kunnen we om 21.00 eindelijk eten. Dan weer water halen en afwassen en dan nog even kletsen en naar bed. Om 08.00 begint de dag weer... Op dinsdag helpen we op de Maori school. Zoals gezegd ben je daar ook vaak onkruid aan het wieden, alleen dan de hele dag. Op de Maori school mag geen Engels gesproken worden dus proberen we zoveel mogelijk Duitse en Franse woorden te gebruiken (gezien ons gezelschap uit 3 Duitsers, 6 Fransen, 2 Engelsen, 1 Amerikaan, 1 Canadees en ik bestaat). Af en toe kunnen we stiekem meekijken met de ceremonies, die ik gedeeltelijk al wel ken, maar die ik nu in een heel andere context zie; voor het echie en door de schoolkinderen uitgevoerd. Bijzonder. Op dag 2 besluit ik mijn smerige caravan die nu thuis is een flinke schoonmaakbeurt te geven. Ik strik zowaar een van de andere WWOOFers die me wel wil helpen. En dan... bij het optillen van de matras... chaos... het stinkt er namelijk niet alleen naar muizenpis, het blijkt dat ik bovenop een muizennest geslapen heb! Ieieieieieieieiel! Dat gaat zelfs een dierverzorger te ver. Ik besluit met Lisa te gaan praten, die in het geheel niet verrast lijkt, en ik mag bij haar thuis op de bank intrekken. We maken alsnog de caravan schoon en enkele dagen later laat ze er alweer iemand anders in overnachten. Zucht. Lisa. Inmiddels twijfel ik behoorlijk of ik hier wel 10 dagen wil blijven. Ik ben elke dag 5 uur onkruid aan het wieden en leer helemaal niets. Maar ik wil heel graag de Tongariro Crossing lopen en heb daar een lift voor nodig, dus ik besluit te blijven. En mijn geduld wordt gelukkig beloond. Er arriveert een Amerikaans stel, Stefanie en Ross, voor de AirBnB van Ahwi farm (ja, echt waar...) en ik besluit maar gewoon te vragen of zij de crossing gaan lopen. Dat zijn ze de volgende dag, de enige zonnige dag die week, inderdaad van plan. En het is geen probleem als ik mee ga. Yesss! We spreken af dat we de volgende dag om 07.45 uur vertrekken. Alleen... de volgende dag zie ik alleen Ross. Hij vertelt dat Stefanie een enorme kater heeft dus dat hij haar laat slapen. Hij wil me gerust een lift geven, maar zelf gaan ze niet. Super lief! Ik scharrel snel wat eten bij elkaar, want de supermarkt was al dicht toen we de plannen maakten. Ik ontbijt met een appel en een pruim en heb nog 2 mueslirepen om mee te nemen. Nouja, ik heb vaak zat gesport op een lege maag en ik heb water genoeg, dus dat komt vast wel goed. Ik praat nog wat op Ross in dat ze echt wel moeten gaan vandaag. Het is een van de mooiste dagwandelingen die er is en ze zijn beide LOTR fan, dus ze moeten mt. Doom op! Hij zou het overleggen. Om 09.00 uur begin ik dan aan mijn wandeltocht van 19.4 kilometer. Het is super druk maar ik heb de tijd van mijn leven. De klim omhoog is stijl en heet niet voor niets the devil's staircase, maar het uitzicht is adembenemend. Ik zal proberen binnenkort wat foto's te uploaden. Eenmaal op de top besef ik ineens dat ik hier waarschijnlijk nooit meer terugkom. Ik probeer elk detail in me op te nemen. De vulkanen, de meren, de kleuren, de lucht. Alles. Nog één laatste keer goed kijken en dan keer ik me om en kijk ik niet meer achterom. De afdaling lijkt eindeloos. Uren lang hetzelfde uitzicht. Mijn twee mueslireepjes zijn inmiddels op, maar ik heb geen honger. En dan, na zo'n 7 uur lopen is het voorbij. Tongariro Crossing *check*. Toevallig sip ik op de parkeerplaats mijn laatste water uit mijn camelbag. Goed gerantsoeneerd. Verrassend genoeg krijgen we de volgende dag vrij van Lisa, om naar een festival in Rotorua te gaan met z'n allen. Dat doet me besluiten om mijn tijd op Ahwi farm dan maar uit te zitten, want met 2 vrije dagen is dat wel zo eerlijk. Gelukkig kunnen we als WWOOFers goed met elkaar opschieten dus als ik uiteindelijk vertrek vind ik dat zelfs een beetje jammer. Maar mijn reis gaat verder. Met de bus naar Auckland en dan met het vliegtuig naar Queenstown, doorreizend naar Te Anau waar de Milford Track op me ligt te wachten. En whooohooo wat heb ik er zin in :D Inmiddels heb ik dat allemaal alweer achter de rug en ben ik terug in Queenstown, maar daarover later meer ;)