Okeeey, we gaan het weer proberen op den mobielen telefoon. Allereerst hartelijk bedankt voor de reacties! Super leuk om te lezen :) Inmiddels hebben mijn voetjes zich van Auckland verplaatst naar Dargaville en van Dargaville naar Paihia (en de rest van mijn lichaam gelukkig ook). Maar laten we beginnen bij het begin; Auckland. City of sails. En het was weer even wennen, dat backpackers bestaan. Geen privacy, geen ruimte, alles delen, geen rust. Nu is het in Auckland natuurlijk ook rete druk in de hostels, dus ik werd er meteen volop in ondergedompeld. Oplossing: lekker naar buiten. Ik herkende he-le-maal niets meer van 10 jaar geleden dus ik kon in elk geval op ontdekkingstocht. Natuurlijk de winkelstraat bekeken, naar de haven gelopen en hangen in het park bij de universiteit. Aangezien ik niet graag steden fotografeer en daarom altijd terugkom met 100 foto's van een boom, maar niet één van bijvoorbeeld een hoofdstad, had ik mezelf voorgenomen om daar maar eens verandering in te brengen. Opdracht: zoek mooie dingen in de stad. Ik raakte aan de praat met een 'echte' fotograaf die me nog wat bezichtigingstips gaf dus vol goede moed op pad. Helaas heb ik niks kunnen vinden wat ik mooi vond (het blijven gebouwen...), dus heb ik maar gefotografeerd wat andere mensen mooi vinden in Auckland en dat werkte prima. Na 2 dagen zocht ik mijn heil wat hogerop, in Whangarei. Eigenlijk ging ik er alleen heen om maandag de bus naar mijn WWOOF adres in Dargaville te kunnen pakken, dus ik had me totaal niet georiënteerd. Ik was dan ook blij verrast dat ik ten eerste een erg relaxed hostel had geboekt (the cell block) en dat er van alles te zien en te doen was in Whangarei. In de bus had ik zitten kletsen met Anna, een gelijkgestemde dame uit Duitsland (waar anders, echt het stikt hier van de Duitsers. Weleens in Zeeland op het strand geweest tijdens een Duitse feestdag? Wel, in Nieuw Zeeland zijn het er meer!) dus daar 't plaatsje wat mee rond gelopen. De volgende dag wilde ik naar de watervallen lopen, zou ongeveer 2 uur one way zijn. Dikke prima. Onderweg kwam ik een d-tour tegen naar de lookout. 40m stond er. 'Is de moeite waard' zei een passant. Top. Die 40 meter extra kost toch maar 5 minuutjes... ja Annelien... 40m Annelien... 40 minuten dus Annelien... 40 minuten bergopwaarts Annelien! Eerlijk is eerlijk na al het gezweet en gehijg was het uitzicht inderdaad de moeite waard, maar ik moest nog 40 minuten terug naar beneden en dan nog 1.5 uur naar de waterval lopen. Welja, goede training voor de Milford Track en dan ga ik gewoon met de bus terug. Het was een mooie wandeling en ook de waterval was zeker de moeite waard. Lekker mn broodjes opgegeten op het strand en even bijgekomen. Helaas was het zondag. En op zondag rijden er geen bussen in Whangarei. Dus 2 uur teruglopen langs dezelfde weg. Dat was iets minder. Na een wandeling van 6 uur was ik weer terug in het hostel. Gelukkig hoefde ik niet te koken want ik had de dag ervoor voor 2 dagen pompoensoep gemaakt. De pompoenen, mango's en avocado's zijn hier super goedkoop trouwens. Yumyum. En dat jongens en meisjes was Whangarei want de volgende dag vertrok ik dan eindelijk naar Dargaville. Ik zou een week verblijven bij Nye en haar kinderen en helpen met de werkzaamheden. Nye heeft, samen met haar ex man, een biologisch boerderijtje en ze leven van het verkopen van de oogst op de markt. Ik heb de hele productieketen meegemaakt. Onkruid gewied, geoogst, verpakt en verkocht op de markt en ook gegeten (zoooveel avocado's!). 's Avonds met zn allen op het strand eten, lezen, een film kijken of op kiwi jacht (helaas alleen kiwi's gehoord en niet gezien). Nye is een eigenaardig vrouwtje. Vietnamees van oorsprong, maar al sinds haar 6e in NZ. Ze gelooft in het goddelijke, in elfjes, in the law of attraction en dat je, als je zwanger wilt raken van een meisje, je na de paring (hahaha) op en neer moet springen om de snelle zaadcellen af te remmen. De slome zorgen namelijk voor meisjes (voor een jongen; met de benen omhoog). En ze is vegetariër omdat vleeseters uit zullen sterven, kweekt alles biologisch, maar koopt het in de winkel niet biologisch en recycled alles maar doet op de markt alles in plastic zakjes. Tijdens het werk is ze commanderend op het kattige af en buiten werktijd klopt ze je schaterlachend op je schouder tijdens de film. Eén en al tegenstrijdigheid, maar ik heb het prima naar mijn zin gehad. Ze stond vanochtend speciaal vroeg op om afscheid te nemen en ik mocht altijd terugkomen. En na een week Dargaville ben ik dan nu in Paihia beland. Heerlijk. Zon, zee, strand, even heel wat anders. Ik ben vanmiddag naar het museum hier geweest en heb weer wat geleerd over de Maori's en over het ontstaan van het Nieuw Zeeland zoals wij het kennen. Morgen ga ik op een cruise om dolfijnen te spotten en de eilandjes hier te verkennen en overmorgen alweer op naar Rotorua. Al zoveel gedaan, nog zoveel op de planning en week 3 is nog maar net begonnen! Ik heb er zin in! Voor nu zeg ik welterusten en tot de volgende keer!